Een kijkje in het 'normale' leven in Calicut

Lieve mensen! Het is nu al een maand geleden dat ik ben vertrokken vanuit Nederland om het grote avontuur aan te gaan in India! Een maand!! De tijd is super snel gegaan, voor je het weet ben ik weer thuis, haha! Goed, ik heb de afgelopen twee weken weer een heleboel meegemaakt en daar ga ik jullie met deze blogpost mee vermaken. Zoals ik al had gezegd was ik helaas ziek geworden aan het einde van de golden triangle tour. Ik was super blij om weer terug te zijn in het Beachway hotel, wat toch al een beetje als thuis voelde. Hier kon ik heerlijk slapen en aansterken om weer aan de stage te beginnen. De maandag na de tour heb ik nog even vrij genomen, puur uit zelfbescherming en om nog extra uit te rusten. Op deze maandag was het de introductie voor de nieuwe eerstejaars fysiotherapeuten op JDT. Matthijs heeft het hele programma meegelopen en heeft zich stiekem een beetje verveeld. Wel mocht hij ook een speech houden, voor alle nieuwe studenten en bijbehorende familie, in het Engels! Lekker buiten de comfort zone, dus dat is best knap van hem. Natuurlijk werd dat vol trots op Facebook gedeeld door JDT! De dagen erna hebben we stage gelopen en dus patiënten behandeld. We hebben een nieuw concept bedacht, namelijk dat Matthijs en ik samen een patiënt behandelen. Zo kunnen we in het Nederlands overleggen over de behandeling en elkaars kennis opfrissen. Dit werkt beter dan apart van elkaar te werken, want dan ben je alleen samen met de Indiase studenten van JDT, die nog niet zo heel spraakzaam zijn, behalve als je ze wat vraagt. Dit werkt voor ons beide beter en dat wordt ook gewaardeerd. Matthijs en ik hadden een parcours bedacht dat een patiënt moest afleggen om zijn lopen en de balans te trainen. Dit werd gelijk door een student, die toevallig ook opgeleid is in fotografie, gefilmd en deze video is ook op Facebook gezet. Ze zijn enorm trots dat wij hier zijn en dat delen ze graag met de rest van de wereld!

Wat een verassing voor ons was deze week is dat er werd aangekondigd dat we gingen verhuizen naar de campus van JDT. Hier waren we in eerste instantie niet heel erg blij mee, omdat het Beachway hotel en de omgeving echt als thuis begon te voelen. We hadden vrienden gemaakt met het hotel personeel en we kenden de buurt met de restaurants en de supermarkt. Ook is er geen overleg met ons geweest of we het überhaupt zagen zitten deze verhuizing. Maar goed, de wil van het management van JDT is wet en het is ook wel prettig om niet elke dag met een auto te moeten reizen. De datum van de verhuizing was nog niet bekend, dat is typisch India, er wordt totaaal geen planning gemaakt, dus Matthijs en ik moesten maar gewoon afwachten. Dit was wel vervelend want we stonden op het punt een abonnement bij de lokale sportschool te nemen, maar dat kon toen niet meer. Soms sloeg de verveling wel een beetje toe in het hotel, mede omdat we afhankelijk waren van een auto als we ergens heen wilden en ook omdat we niet echt bezig konden met het afstuderen omdat het internet in het hotel best wel traag was. Ik wilde mijn boek ook niet gelijk uit lezen, want dan had ik in de toekomst geen boek meer om te lezen. Op de campus van JDT is gelukkig wel een bibliotheek, waar ik Engelse boeken kan lenen, daar ben ik wel blij mee! Zoals al duidelijk is, is dat we niet echt een vast schema hebben in een week, omdat ze hier in India daar niet aan doen. Officieel zijn maandag t/m woensdag de stage dagen en donderdag t/m zaterdag de afstudeerdagen. Dit hebben we gemeld bij JDT, maar alsnog worden we elke avond gevraagd of we de volgende dag op JDT komen. Dit slaan we hartelijk af onder het mom van afstuderen, wat we, als geruststelling naar de ouders, ook wel serieus doen! Maar op de stagedagen zelf is er ook weinig planning, van 09:00 tot 12:00-13:00 zijn er patiënten en daarna niet… Dus na de lunch om 13:00u is de stagedag over. Maar ze vinden het op JDT ‘leuk’ om ons nog een paar uur op de campus te laten, om nouja eigenlijk niks te doen en een beetje te kletsen met de docenten. Op gegeven moment is dat een beetje vervelend, want dat betekend dat er totaal geen structuur in de dag zit. Maar zo hoort dat hier!

Bij het hotel zijn vaak hele leuke mensen en op donderdagmiddag na een ‘vergadering’ over het afstuderen werden Matthijs en ik tijdens de lunch uitgenodigd om mee te gaan naar Beypore Beach. De uitnodiging kwam van twee mannen die partners zijn van het hotel en die zin hadden om even wat leuks te doen. Het is in het begin een beetje vreemd, maar eigenlijk is het heel erg aardig en super gastvrij dat ze ons uitnodigen voor zo’n trip. Beypore ligt zo’n 15 kilometer ten zuiden van Calicut en is een havenstadje. De weg ernaar toe was al leuk, een mooie route door stukken palmbos en smalle wegen. Eenmaal aangekomen op de plek van bestemming gingen we op een pontje die ons naar de overkant bracht… én gelijk weer terug, haha! Dat was echt heel leuk en gaf een super mooi uitzicht over de lagune en de vissersbootjes die daar lagen. Overal werd het water omringd door palmbomen, wat zorgde voor een mooi plaatje. Hierna gingen we een stuk lopen over de pier, waar we lokale mensen hebben zien vissen met alleen een draadje en wat haakjes, die ze dan de zee in slingerden. Een leuk gezicht en vaak zaten er nog vissen aan de haak ook! Op de terugweg naar het hotel zijn we nog getrakteerd op een lekker ijsje van een super goede ijssalon, heerlijk! Bij het afscheid hebben we ze hartelijk bedankt en hebben we afgesproken dat we zoiets nog een keer met ze zullen doen!
Die avond hebben we een pizza bij Domino’s gegeten, waar we met een riksja heen zijn gereden. Lekker even cultuurproeven, haha! Het was wel echt lekker en het ‘duurdere’ prijsje zeker waard!
Vrijdag zijn we alsnog naar JDT gegaan, ondanks dat het geen stagedag was, puur omdat we eigenlijk niet aan het werk konden voor het afstuderen i.v.m. het trage internet in het hotel. Rond een uur of zes ’s avonds kreeg ik een appje van Sajeevan (teamleider fysio/stage begeleider) of we plannen hadden voor die avond. Ik reageerde dat we dat niet hadden, ja zelfs op vrijdagavond geen plannen, aan dat idee moet ik ook nog aan wennen, haha! Sajeevan nodigde ons uit om bij hem thuis te komen eten en zijn verlate verjaardag te vieren met zijn familie. Hij was maandag jarig. Dat was echt super leuk! Bij aankomst mochten we meehelpen met het aansnijden van de taart, die overigens heel goed smaakte! We hebben kennis gemaakt met zijn vrouw, twee dochters en zijn schoonmoeder die bij hem woont. Hij heeft twee hele leuke dochters, waarvan zijn kleinste misschien het leukst! Dat is een kleine doerak met lieve krulletjes en een goede dosis energie! Het was een leuke avond vol gezelligheid!

De volgende dag was het zaterdag, en ik vond het wel tijd worden om te sporten! Ik ben maar in mijn hotelkamer wat oefeningen gaan doen en zo was een uur snel voorbij! Voelde toch echt goed om even te sporten! ’s Middags kreeg ik een appje van Matthijs dat ik naar beneden moest komen, want hij had een super goed gesprek met een leuke man! Deze man heet Simon en hij nam ons na een half uurtje kletsen mee naar een super mooi strand ten noorden van Calicut. Hier waren geen mensen en het strand was schoon en heel erg mooi! De lagune heet daar Korapuzha en het is een leuke en rustige plek om een zaterdagmiddag te spenderen. Hierna gingen we weer de stad in om koffie te drinken! Heerlijk om na een maand weer een cappuccino te drinken! Het smaakte zeer goed, zeker in combinatie met de gebakjes die we hadden gekocht! Na de koffie nam Simon ons mee uit eten, wat erg lekker was! Al met al een leuke en gezellige dag. Zo leuk en anders tegelijk, om met iemand die je diezelfde dag nog hebt ontmoet op stap te gaan. Maar dat is hier vrij normaal, omdat iedereen hier zo gastvrij is. Simon nodigde ons ook nog eens uit om volgend weekend met hem mee te gaan naar Coorg, dat ligt een stuk ten noorden van Calicut en schijnt een heel mooi bergenlandschap te zijn met een heleboel bananen en koffieplantages. Wij waren gelijk enthousiast! Helaas werd het ons verboden door het management van JDT om met vreemde mensen buiten Calicut weg te gaan. Aan de ene kant snap ik dat wel, het is misschien ook niet heel verstandig en ze hebben natuurlijk de verantwoordelijkheid over ons. Maar aan de andere kant vind ik het wel extreem dat ze zo beschermend zijn en ons zoiets verbieden zelfs. We zijn nu ‘gedwongen’ om alles via de reisorganisatie Alhind Travels te boeken, wat natuurlijk een prijskaartje heeft, of iemand van JDT moet het regelen.

Afgelopen dinsdag zijn Matthijs en ik naar Alhind Travels gegaan om de opties te bekijken voor een dagtrip naar de Backwaters en een weekend Wayanad. Iedereen hier zegt dat we die twee dingen sowieso moeten hebben gezien hier in Kerala. Hiernaast willen we graag nog naar Goa ‘op vakantie’ voor een midweek ergens in oktober. De ‘boathouse’ naar de backwaters staat voor deze zaterdag (morgen) op de planning! De taxichauffeur haalt ons om 04:30u (!) op en rijd ons binnen vijf uur naar de backwaters. Hier gaan we een aantal uur genieten van de boottour en van de omgeving. Ik ben heel erg benieuw en heb er veel zin in! Volgend weekend gaan we twee nachten verblijven in Wayanad om daar het landschap te bewonderen middels verschillende activiteiten. Bij Alhind hebben we nog aangekaard dat het ons is tegengevallen hoe veel we hebben ‘moeten’ betalen aan de taxichauffeur en de gidsen tijdens de golden triangle tour. Hier waren ze heel erg verbaasd over en ze vroegen ons of wij de taxichauffeur en de gidsen geld hadden gegeven. Dit bevestigden wij, omdat onze taxichauffeur ons had uitgelegd dat de gidsen en hij alleen door de fooi die wij gaven betaald werden. Hier waren ze niet blij mee bij Alhind en wij kregen alle excuses en waar wij bij waren werd het taxibedrijf gebeld en volgde er een preek vanaf Alhind aan het adres van het taxibedrijf. Ze gaan kijken of wij het verloren geld kunnen terug krijgen, dit is echt heel lief en super goede service! Achteraf is het eigenlijk ook stom geweest dat Matthijs en ik onze taxichauffeur op zijn woord hebben geloofd en in zijn act zijn getrapt! Dit is weer een goed leermoment.

Zo nu het verhaal over de verhuizing, zet je maar schrap. Want wat blijkt, Matthijs die heeft een suite gekregen met koelkast, twee bedden, banken etc. Matthijs heeft het gastenverblijf van JDT gekregen waar ze normaal gesproken al hun internationale gasten die een week verblijven ontvangen. Er is namelijk geen plek in het boys hostel voor Matthijs, maar wel een plek in het girls hostel voor mij. Ik moet het dus doen met een redelijk kale kamer. Ik ben heel blij met het feit dat ik een eigen kamer heb met badkamer, maar het verschil tussen de verblijven is gigantisch! En ik ben best wat gewend, alleen mijn matras is heel erg dun, waardoor ik het gevoel heb op een plank te liggen slapen. Bij Sajeevan heb ik gevraagd of hij mij kan helpen om een dikker matras te krijgen. Ik had op hulp gerekend, omdat hij altijd zegt dat we alles moeten vragen en bij hem terecht kunnen met wensen. Nou dit keer was hij niet zo welwillend… Een ander matras was echt niet mogelijk en dit was een net nieuw matras, dat vormde zich wel naar mijn lichaam, ik moest het er maar mee doen. Dit vond ik niet leuk om te horen en ik vertelde dat en ook dat ik heel serieus was over het matras, omdat ik er toch zeker drie maanden op moet slapen. Ik zou het wel prettig vinden om drie maanden te kunnen genieten van een goede nachtrust. Op gegeven moment liep de discussie wel een beetje uit de hand, hij verhief zijn stem, ik ook, omdat hij door mij heen praatte. Ook lachte hij soms wanneer ik aan het praten was, dat is niet echt prettig tijdens zo’n discussie. Dus ik heb hem laten weten dat het echt geen grap is wat ik probeer hier en dat ik het jammer vind dat ik niet serieus genomen word. Dit ging nog wel eventjes door, maar op gegeven moment kwam er toch een beetje sympathie naar boven bij Sajeevan. Hij ging kijken wat hij kon regelen. Discussie was gelukkig over en we zijn weer ‘vrienden’, maar het was geen prettige ervaring, dat kan ik je wel vertellen. Waarschijnlijk is Sajeevan als teamleider niet gewend om tegengesproken te worden in zijn functie en al helemaal niet door een (vrouwelijke) student. Het was niet mijn bedoeling dat het zo escaleerde, maar ik voelde me op dat moment echt niet gesteund. Nu op dit moment heb ik een nacht op het dunne matras geslapen, wat verre van comfortabel was. Als het goed is krijg ik zo snel mogelijk een nieuw matras, of nog een dun matras zodat ik ze kan stapelen.

Voor de rest worden we hier heel goed verzorgd en staan een heleboel mensen voor ons klaar om het verblijf hier zo goed mogelijk te maken. Ik kijk heel erg uit naar morgen, om lekker even ergens anders te zijn en te genieten van het weekend!
Deze blog eindigt wat negatief, maar al met al geniet ik met volle teugen hier in India. Het is gewoon een hele andere cultuur en daar moet ik me, tot op zekere hoogte, aan aanpassen! Het komt vast allemaal goed en ik ben heel benieuwd wat India de volgende drie maanden mij zal brengen!

Heel veel liefs en tot de volgende blogpost!